Artistët LGBTQ+ që ripërcaktuan artin bashkëkohor

Në një mjedis arti në ndryshim, LGBTQ+ mund të funksionojë lirshëm dhe dukshëm si kurrë më parë. Këtu janë disa formësues të këtij segmenti.

Tregu i artit ka ndryshuar ndjeshëm gjatë viteve të fundit.

Ndryshimet me të cilat ballafaqohen artistët, koleksionistët dhe institucionet kanë zënë rrënjë para kësaj dekade dhe kanë të bëjnë jo vetëm me artin që po krijohet aktualisht, por edhe me individë dhe vepra që kanë ardhur në jetë gjatë 100 viteve të fundit. Nënvlerësimi i grupeve minoritare është një nga faktorët më të fortë që ka nxitur çmimet – dhe artistët. Këtu janë disa nga figurat më të rëndësishme që kanë formësuar hapësirën e artit LGBTQ+ gjatë dekadave të fundit dhe sot.

David Hockney

David Hockney është një nga artistët më të njohur LGBTQ+ që punon ende sot. Një shtyllë e rrymës kryesore britanike, Hockney është njohur prej kohësh për veprat e tij lozonjare, pop-primitiviste, duke kombinuar kubizmin me një dhunti vizatimore për të krijuar përshkrime të buta të jetës së çuditshme shtëpiake.

Kur Hockney filloi si artist, marrëdhëniet mes gjinisë së njëjtë ishin ende të paligjshme si në Shtetet e Bashkuara ashtu edhe në Britaninë e tij të lindjes. Megjithatë, artisti pionier u përpoq të përshkruante anët e buta dhe intime të dashurisë LGBTQ+, që në momentet e hershme të karrierës së tij të gjatë. Në portretin e tij në filmin 16 mm, Portrete (2016), të realizuar nga artistja Tacita Dean, artisti 80-vjeçar ulet para kamerës dhe pi 5 cigare. Në tekstin shoqërues ai thotë: “Dikur nuk mund të ishe gej. Tani mund të jesh gej, por nuk mund të pish duhan. Gjithmonë ka diçka.”

Mickalene Thomas

Mickalene Thomas është një artiste bashkëkohore afrikano-amerikane me bazë në Nju Jork, e cila është e njohur për pikturat e saj komplekse, të bëra nga kombinime ekstravagante të diamantëve, akrilikut dhe smaltit. Duke u mbështetur në historinë e artit perëndimor, artin pop dhe kulturën vizuale, Thomas shqyrton dhe ekspozon konceptet e feminitetit, bukurisë, racës, seksualitetit dhe gjinisë. Puna e saj është vlerësuar shpesh për përfaqësimin e saj të ndershëm dhe unik të dëshirave të të njëjtit seks nga një këndvështrim femëror, si dhe dokumentimin e konsideruar të momenteve të rëndësishme në historinë dhe kulturën afrikano-amerikane.

Një nga artistët kryesorë të sotëm LGBTQ+, Thomas ka bërë bujë në botën e artit pjesërisht për shkak të aftësisë së saj për të zotëruar dhe riinterpretuar trashëgiminë e dadaizmit si një grua lezbike me ngjyrë.

 Dale Lewis

Një zë emocionues i ri në skenën britanike, Dale Lewis filloi karrierën e tij si asistent i Damien Hirst, dhe më vonë i Raqib Shaw. Për shtatë vjet ai punoi me përpikëri nën drejtimin e këtyre artistëve.

Stili i Lewis ka jehonë në mbarë botën. Pikturat e tij satirike dhe të theksuara britanike janë ekzekutuar në vaj, akrilik dhe bojë sprej mbi telajo, duke përshkruar skena që qëndrojnë diku midis surrealitetit dhe asaj të zakonshme.

Zanele Muholi

Fotografja afrikano-jugore Zanele Muholi është një “aktiviste vizuale” e vetë përshkruar, puna e së cilës fokusohet kryesisht në trupin e femrës me ngjyrë dhe përfaqësimin e tij historik në filmin dokumentar. Duke luftuar kundër pabarazisë sociale në Afrikën e Jugut pas Aparteidit, Muholi përdor fotografinë e saj për t’i dhënë shikueshmëri popullsisë së sulmuar LGBTQ+ të vendit.

Në një vend ku vrasjet për nder dhe përdhunimet kundër lezbikeve janë një kërcënim i përjetshëm, Muholi duhet të përballet me realitetin që shumë nga gratë që ajo ka fotografuar janë vrarë. “Rreziku që ne marrim është në baza ditore,” i tha Muholi The Guardian.

David Wojnarowicz

David Wojnarowicz ishte një piktor, fotograf dhe artist i performancës i cili përfshiu rrëfime dhe përvoja personale nga jeta e tij (dhe nga ata përreth tij) në punën e tij për të krijuar histori dhe vizione alternative të shoqërisë. Një artist shumë politik dhe thellësisht personal, Wojnarowicz përjetoj epideminë e SIDA-s të viteve ’80, së cilës ai iu përgjigj shpesh në punën e tij, veçanërisht me videon e tij “Fire in my Belly”. Wojnarowicz i shtyu kufijtë e estetikës queer, duke kombinuar ekspliciten seksuale me të vetëdijshmen politikisht, duke përdorur një zgjuarsi komike therëse. Puna e tij vazhdoi duke eksploruar luftën e tij me SIDA-n derisa vdiq nga ndërlikimet e sëmundjes në 1992./ HistoriaIme