Seksizmi në politikën amerikane

Pse ndodh që sot edhe një grua mbresëlënëse si Hillari Klinton gjykohet jo vetëm nga meritat dhe rezymeja e saj e gjerë, por edhe nga standardet e dyfishta të dëmshme?

Njëzet e dy vjet më parë, pata nderin e prezantimit të Hillary Clinton në një darkë çmimesh Humanitare, dhënë nga Fondacioni Wiesel Elie. E thashë për të atëherë dhe është e vërtetë edhe sot, “Nuk ka njeri në këtë vend që mund të mohojë kompetencën, intelektin, qëndrueshmërinë, ngrohtësinë dhe guximin e Hillary Rodham Clinton … Por kritika ndaj Hillary Clinton ka treguar edhe një herë, se gruaja kompetente është ende një figurë kërcënuese në kulturën tonë. … Një burrë i cili diplomohet si më i miri në klasën e tij në Yale Law School dhe bëhet partner në një nga firmat më të mira ligjore, bëhet i famshëm. Por një grua që realizon këtë shihet dhe trajtohet me dyshim … Blanche Wiesen Cook, autore e biografisë së Eleanor Roosevelt, tha për Hillary Clinton: “Unë nuk mendoj se ka një Zonjë të Parë tjetër që është trajtuar në mënyrë të vrazhdë dhe të poshtër me përjashtim të Eleanor Roosevelt. “Të dyja këto gra me guxim rrezikuan përçmimin e” atyre që kërcënohen nga imazhi i një gruaje që luftonte për drejtësi sociale në arenën publike.”

Duket se asgjë nuk ka ndryshuar. Kanë kaluar 24 vjet që kur kam thënë në një fjalim për Gratë në Film “Burrat dhe gratë qartësisht maten me metra të ndryshëm. Dhe kjo më zemëron. Sigurisht, unë nuk supozohet të zemërohem. Një grua duhet të jetë e butë, e këndshme, e edukuar, e pafjalë. Me fjalë të tjera, e mbytur. Gjuha na jep një pasqyrë në mënyrën se si shihen gratë në një shoqëri të dominuar nga meshkujt.

Një burrë komandon, një grua ka nevoja.

Ai është i sigurt – ajo është agresive.

Ai bën strategji – ajo manipulon.

Një burrë është i fuqishëm – një grua është imponuese.

Ai tregon lidership – ajo është kontrolluese.

Një burrë është perfeksionist – një grua është një bezdi e keqe”.

Kanë kaluar dekada që nga këto fjalime, por ka ende seksizëm në pjesën më të madhe të komenteve mbi fushatën e Sekretares Clinton. Qendra E Medias së Grave dhe Çështjet e Medias kanë bërë një punë të mrekullueshme për të dokumentuar seksizmin e qartë  – dhe më e rëndësishmja që shpesh nuk shihet – seksizmin e fshehur të medias dhe politikës. Pasi Hillary Clinton fitoi pesë zgjedhje paraprake më 15 mars, Brit Hume nga Fox News shkroi në Tweeter, ajo po bërtet me zemërim në fjalimin e saj të fitores … “Çfarë e ka nervozuar?” Kur Joe Scarborough i MSNBC-së shkroi në Tweeter se duhet të “Buzeqeshni. Ju patët një natë të madhe,” mos duhet të befasoheshim? Hillary Clinton ka një buzëqeshje të madhe dhe buzëqesh shpesh. Po kështu bën Barack Obama. Po kështu bën edhe Bill Clinton. Por askush nuk do tu thoshte këtyre dy burrave të buzëqeshnin.

Rritja e Donald Trump si një kandidat i mundshëm i Partisë Republikane është në të njëjtën kohë e tmerrshme dhe një shaka që nuk është për të qeshur. Po vë re se shtypi as nuk e thërret kur ai gënjen ose refuzon t’iu përgjigjet pyetjeve. Nëse një gënjeshtër përsëritet me zë të lartë dhe për një kohë të gjatë, njerëzit mund ta besojnë se është e vërtetë. A është shtypi pjesërisht përgjegjës për rritjen e Trump? Dhe çfarë do të thoshte shtypi, për shembull, në qoftë se Hillary Clinton shfaqet sadopak e trashë si Donald Trump në debate? Ose shfaq mungesën e tij tronditëse të njohurive mbi politikën e jashtme apo të brendshme?

Votuesit duhet të peshojnë thelbin e asaj që një kandidat ka për të ofruar: politikat e tij / saj, axhendën e tij / saj, përvojën e tij / saj, njohurinë  dhe sjelljen kur ke të bësh me udhëheqësit e botës. Ka ardhur koha edhe për votuesit, mediat, kokat politike dhe të gjithë ne që të mos i shohim politikanët me një standard tjetër vetëm  sepse ajo rastis të jetë grua.

Ka disa lajme inkurajuese. Një sondazh i kohëve të fundit i CNN / ORC “konstaton se Clinton do të fillojë garën e përgjithshme zgjedhore me një avantazh mbi Trump mbi disa kualifikime të mundshme presidenciale, ish-Sekretarja e Shtetit shihet gjerësisht më e aftë që të përballojë përgjegjësitë e të qenit komandant i përgjithshëm, ka më shumë kontakt me klasën e mesme dhe është më shpesh në përputhje me pikëpamjet e amerikanëve për çështje të rëndësishme.”

Kjo është një shenjë e mirë, sepse është koha që ne të rritemi si komb. Ne nuk duhet të frikësohemi më nga gratë, dhe të jemi të paanshëm pa vënë emra e pa përfillje seksiste.

Hillary Clinton nuk ka frikë. Është koha që një grua me forcë, përvojë dhe dhembshuri ta drejtojë kombin tonë në këtë kohë të pasigurisë globale. Nëse ekspertët apo kandidatë të caktuar të Partisë Republikane kanë frikë nga kjo, ndoshta thjesht duhet të përpiqen të buzëqeshin më shumë./A.A.

/huffingtonpost.com