Dëshmorja Ganimete Gjylani, një nga shumë luftëtaret trimëresha të UÇK-së

Ushtria Çlirimtare e Kosovës në radhët e veta ka pasur të rreshtuara shumë luftëtare, vajza trimëresha që shkonin në beteja krah për krah luftëtarëve dhe e luftonin pushtuesin serb pa iu dridhur qerpiku. Hija e vajzës shqiptare në radhët e kësaj ushtrie dhe në istikamet e luftës çlirimtare, e madhëronte UÇK-në, duke e rritur besueshmërinë e saj te masat popullore dhe njëkohësisht e bënte të paluhatshëm besimin në fitoren e luftës çlirimtare. Sepse, inkuadrimi i femrës shqiptare në luftën për lirinë e Kosovës e bënte të plotë angazhimin e tërë potencialit luftarak njerëzor në këtë luftë, duke i dhënë asaj karakterin e mirëfilltë popullor. Njëra prej mijëra vajzave të reja sypatrembura, që veshi uniformën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe hodhi krahut pushkën e lirisë dhe xherdanin me fishekë, ishte edhe amazona, dëshmorja Ganimete Gjylani.

Ganimete Gjylani është e lindur në fshatin Baicë të Drenasit, më 6 prill të vitit 1979. Ajo ishte fëmija i katërt i prindërve, Azem dhe Emine Gjylani dhe kishte tre vëllezër e tri motra.

Arsimin fillor, Ganimetja e kishte kryer në shkollën fillore “Migjeni” të Baicës, ndërsa ishte nxënëse e gjimnazit të Drenasit kur filloi lufta çlirimtare dhe u dha kushtrimi i atdheut për të gjithë ata që do të kishin forcë e zemër për t’i dalë zot pushkës së lirisë. Ushtria Çlirimtare e Kosovës po mirëpriste në radhët e saj të gjithë dalëzotësit e Kosovës së robëruar, prandaj edhe vajzës shtat – hedhur e me gërsheta të gjatë, që i gjasonte një zane mali, Ganimete Gjylani i ishte fiksuar dëshira për t’iu bashkuar luftëtarëve të lirisë. Këtë dëshirë, një ditë pranvere ajo ua kishte përcjellë prindërve të saj nëpërmjet luftëtarit çlirimtar dhe eprorit të UÇK-së, njëherit edhe bashkëfshatar i Ganimetes, Rasim Kiçina (dëshmor), i cili kishte për mision edhe rekrutimin e pjesëtarëve të rinj të UÇK-së me qëllim të masivizimit të saj. Pas pëlqimit të prindërve që ajo të angazhohej në luftë, Ganimetja fillimisht u sistemua në pikën ushtarake në Vasilevë të Drenasit, pastaj në Nekofc dhe në muajin e fundit në Açarevë të Skënderajt. E veshur me uniformë me ngjyrë të zezë, ajo po kryente detyrën e polices ushtarake.

Herë pas here Ganimetja i vizitonte prindërit dhe anëtarët e tjerë të familjes, në shtëpi, ku njëkohësisht shfrytëzonte rastin ta afirmonte Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës dhe luftën e saj për liri, duke rrëfyer për trimërinë dhe heroizmin e të rinjve e të rejave në istikamet e luftës. Për herë të fundit, familjen e vet e kishte vizituar tri ditë para se të binte në altarin e lirisë, të premten e 21 gushtit të vitit 1998. E ëma, Eminja, me kureshtjen që të dëgjonte prej saj ndonjë fjalë lidhur me angazhimin në frontin e luftës, që të kuptonte nëse po e kishte të rëndë apo nëse po përjetonte frikë gjatë luftimeve. Kur ajo e kishte pyetur nëse po frikësohej nga granatimet dhe luftimet, Ganimetja ishte përgjigjur: – Qe besa hiç, asnjë fije!

Pasditen e 21 Gushtit, Ganimetja ishte larguar nga shtëpia dhe së bashku me luftëtarin emblematik të UÇK-së, Rasim Kiçina, të cilin e konsideronte kushëri, pasi që të dy ishin nipër të fshatit Kizharekë, ishte nisur drejt Açarevës ku e prisnin detyrat ushtarake. Mirëpo, pas dy ditësh, të dielën e 23 Gushtit, forcat pushtuese serbe ndërmarrin ofensivë të ashpër granatimesh, e pastaj edhe me armë të tjera kundër pozicioneve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Açarevë. Zjarri i luftës kishte vazhduar gjatë tërë ditës, gjatë të cilit, predhat e snajperit serb e kishin përshkuar pjesën e majtë të kraharorit të trimes Ganimete Gjylani.

Lajmin për rënien e Ganimetes dhe trupin e saj, në mesnatën e 23 Gushtit, në familjen e dëshmores e kishin sjellur bashkëluftëtarët. Të nesërmen më 24 gusht 1998 u organizua ceremonia e vorrimit në fshatin e lindjes, Baicë. Trupi i njomë i dëshmores Ganimete Gjylani, i veshur me uniformën e shenjtë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës u mbulua me dheun e Kosovës./A.A.

/portalionline.com