25 nëntori, shënon Ditën Ndërkombëtare për Eliminimin e Dhunës ndaj Grave dhe gjithashtu hap “16 Ditët e Aktivizmit kundër Dhunës me Bazë Gjinore”.
16 Ditët e Aktivizmit kundër Dhunës me Bazë Gjinore është një fushatë ndërkombëtare vjetore që fillon më 25 nëntor, Dita Ndërkombëtare për Eliminimin e Dhunës ndaj Grave dhe zgjat deri më 10 Dhjetor, Dita e të Drejtave të Njeriut.
Kjo fushatw filloi nga aktivistet në Institutin Përurues të Lidershipit Global të Grave në vitin 1991 dhe vazhdon të koordinohet çdo vit nga Qendra për Lidershipin Global të Grave. Përdoret si një strategji organizuese nga individë dhe organizata në mbarë botën për të bërë thirrje për parandalimin dhe eliminimin e dhunës ndaj grave dhe vajzave.
Në mbështetje të kësaj nisme të shoqërisë civile, u inicua fushata UniTE e Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara deri në vitin 2030 për t’i dhënë fund dhunës kundër grave. Fushata UniTE bën thirrje për veprime globale për të rritur ndërgjegjësimin, për të nxitur përpjekjet e avokimit dhe për të shkëmbyer njohuri dhe inovacione kundër dhunës me bazë gjinore.
Tema globale e 16 Ditëve të Aktivizmit kundër Dhunës me Bazë Gjinore të këtij viti, e cila do të zgjasë nga 25 nëntor deri më 10 dhjetor 2021, është “Portokalli botës: Fund dhunës ndaj grave tani!”
Pse duhet të eliminojmë dhunën ndaj grave
Dhuna kundër grave dhe vajzave është një nga shkeljet më të përhapura, të vazhdueshme dhe shkatërruese të të drejtave të njeriut në botën tonë sot, e cila mbetet kryesisht e pa raportuar për shkak të mosndëshkimit, heshtjes, stigmës dhe turpit që e rrethon.
Në terma të përgjithshëm, dhuna manifestohet në forma fizike, seksuale dhe psikologjike, duke përfshirë:
-dhunë nga partneri intim (rrahje, abuzim psikologjik, përdhunim martesor, femicid);
-dhunw dhe ngacmim seksual (përdhunimi, aktet seksuale të detyruara, abuzimi seksual i fëmijëve, martesa e detyruar, ngacmimi në rrugë, ndjekja, ngacmimi kibernetik);
-trafikimi i qenieve njerëzore (skllavëria, shfrytëzimi seksual);
-gjymtimi gjenital femëror; dhe martesa e fëmijëve.
Për të sqaruar më tej, Deklarata mbi Eliminimin e Dhunës ndaj Grave, e lëshuar nga Asambleja e Përgjithshme e OKB-së në vitin 1993, e përkufizon dhunën ndaj grave si “çdo akt dhune me bazë gjinore që rezulton ose ka të ngjarë të rezultojë në fizike, seksuale ose dëmtim ose vuajtje psikologjike tw grave, duke përfshirë kërcënimet për akte të tilla, detyrimin ose privimin arbitrar të lirisë, qoftë në jetën publike ose private.”
Pasojat e pafavorshme psikologjike, seksuale dhe riprodhuese e të shëndetit prekin gratë në të gjitha fazat e jetës së tyre. Për shembull, disavantazhet arsimore në fillore jo vetëm që përfaqësojnë pengesën kryesore për shkollimin universal dhe të drejtën për arsim për vajzat; por janë gjithashtu fajtorë për kufizimin e aksesit në arsimin e lartë dhe madje përkthehen në mundësi të kufizuara për gratë në tregun e punës.
Ndërsa dhuna me bazë gjinore mund t’i ndodhë kujtdo dhe kudo, disa gra dhe vajza janë veçanërisht të cwnueshme – për shembull, vajzat e reja dhe gratë më të vjetra, gratë që identifikohen si lezbike, biseksuale, transgjinore ose interseks, migrante dhe refugjate, gra indigjene dhe minoritete etnike, ose gra dhe vajza që jetojnë me HIV dhe aftësi të kufizuara, dhe ato që jetojnë nëpër kriza humanitare etj.
Dhuna ndaj grave vazhdon të jetë një pengesë për arritjen e barazisë, zhvillimit, paqes si dhe për përmbushjen e të drejtave njerëzore të grave dhe vajzave. Në përgjithësi, premtimi i Objektivave të Zhvillimit të Qëndrueshëm (SDG) – për të mos lënë askënd pas – nuk mund të përmbushet pa i dhënë fund dhunës ndaj grave dhe vajzave./Agon Rexhepi
Burimi: United Nations